خانه کودکان بهبود یافته استنفورد، که با نام محبتآمیز خانه کان (Con Home) شناخته میشود، نقش مهمی در تاریخ بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد استنفورد ایفا کرد. این خانه که ۱۰۰ سال پیش در سال ۱۹۱۹ توسط دکتر دی. چارلز گاردنر در زمینهای املاک خانوادگی استنفورد تأسیس شد، به خاطر ارائه مراقبتهای عالی برای کودکان شهرت پیدا کرد. زمانی که استانتون «استن» چو در سال ۱۹۵۷ به خانه کان رسید، این مکان برای دههها مکانی برای استراحت و بهبودی کودکان دیگر بود.
نیکوکاری و تعهد اعضای متعهد تیم مراقبت، داوطلبان و اعضای کمکی به شکلگیری Con Home و نحوه حمایت جامعه از سلامت کودکان کمک کرد.
یک موضوع مشترک
از همان روزهای اولیهی تأسیس خانهی Con، گروهی از زنان جامعه گرد هم آمدند تا انجمن حمایت از کودکان محلی (Charter Auxiliary) را تشکیل دهند و از مراقبت از کودکان محلی حمایت کنند. هر یک از ۲۵ عضو این انجمن در اولین سال افتتاح خانهی Con، مبلغ $12 را اهدا کردند، کمک مالی قابل توجهی که به توسعهی خانهی Con ادامه داد.
همزمان با گسترش خانهی Con، کمکهای Charter Auxiliary و مشارکتهای آنها نیز گسترش یافت. در نهایت، خانهی Con در سال ۱۹۷۰ به بیمارستان کودکان استنفورد و بعداً در سال ۱۹۹۱ به بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد تبدیل شد.
خاطرات دوستداشتنی
استن دو بار در خانه سالمندان بستری شد و یک خاطره بسیار قوی از زمانی که ۸ ساله بود، دارد. او به یاد میآورد که سری جهانی ۱۹۵۹ در دومین دوره بستری او برگزار شد؛ لسآنجلس داجرز در مقابل شیکاگو وایت ساکس قرار گرفت.
کودکان در خانه سالمندان به دلیل بیماریهای مزمن مختلفی از جمله سل یا در مورد استن، آسم تحت درمان قرار میگرفتند. استن حدود نه ماه را در آنجا گذراند و روزهایی را که به عنوان بیمار و با برنامهای نامنظم زندگی میکرد، به یاد میآورد. کودکانی که مشکلات تنفسی مانند او داشتند، صبحها اول وقت از کپسول اکسیژن اکسیژن تنفس میکردند. سپس، بعد از صبحانه، پسران و دختران در مدرسهای در ساختمان مجاور حاضر میشدند. علاوه بر مدرسه، فیزیوتراپی (PT) و کاردرمانی (OT) نیز وجود داشت. او با علاقه به یاد میآورد که در طول دوره کاردرمانی، کاسههای سفالی، طنابهای آویز و پروژههای چوبی میساخت.
استن به یاد میآورد: «عصرها، بازیهای تختهای و بینگو بازی میکردیم. تا به امروز، هنوز یکی از داوطلبان را به یاد دارم که به من دوچرخهسواری یاد میداد. این اتفاق خاصی بود چون تا چند سال بعد، من هرگز دوچرخه خودم را نداشتم.» جشنهای تعطیلات شامل کندهکاری کدو تنبل در طول هالووین و ساخت تزئینات کریسمس با استفاده از کاغذ، اکلیل و چسب بود.
استن وقتی مهمترین بخش اقامتش در خانهی کان را به یاد میآورد، در فکر فرو میرود و خیلی بیتفاوت میگوید: «داوطلبان».
اعضای جامعه از خانهی کان (Con Home) بازدید میکردند تا بچهها را سرگرم کنند و به آنها بازیها و مهارتهایی را که میتوانستند در طول اقامتشان تقویت کنند، آموزش دهند. داوطلبان پیادهروی ترتیب میدادند، بازیهای تختهای انجام میدادند، گروه پیشاهنگی کودکان را رهبری میکردند و فعالیتهای تعطیلات را تسهیل میکردند. حتی یک دانشجوی جوان به نام لوسیل سالتر، که بعدها لوسیل سالتر پاکارد شد، در دههی ۱۹۳۰ داوطلبانه به آنجا رفت و در آنجا الهام گرفت تا نقش فعالی در سلامت کودکان جامعهاش ایفا کند.
امور خیریه
با کمک انجمن کمکی Charter و انجمنهای کمکی بعدی، میراث مراقبتهای فوقالعاده Con Home میتواند از طریق بیمارستان کودکان Packard ادامه یابد. امروزه نزدیک به ۱۰۰۰ عضو در هفت انجمن کمکی از سانفرانسیسکو تا سن خوزه وجود دارند که همگی با وقت، استعداد و سرمایه خود از بیمارستان ما حمایت میکنند. قرن خدمت و فداکاری آنها برای سلامت کودکان الهامبخش است.
استن از فعالیتهای بشردوستانهی انجمنهای خیریه بسیار بهرهمند شده است. او که اکنون ۶۸ سال دارد، همچنان در بیمارستان استنفورد تحت درمان است و اخیراً فرصتی برای بازدید از ساختمان اصلی جدید بیمارستان کودکان پاکارد داشت. وقتی از او پرسیده شد که دوست دارد به کسانی که در طول این سالها از سلامت کودکان حمایت کردهاند و برای او و نسلهای بعدی کودکان تغییری ایجاد کردهاند، چه بگوید، استن با لبخندی صمیمانه و گرم میگوید: «از همه شما بسیار سپاسگزارم.»
از خانهی Con گرفته تا خانهی Packard Children's، از همکاران شگفتانگیزمان به خاطر تعهدشان به سلامت کودکان تشکر میکنیم!
از نیروهای کمکی ما الهام گرفتهاید؟ اطلاعات بیشتر کسب کنید و رویدادهای آینده را ببینید.
