اغلب میتوانید دین ۱۶ ساله را در حال لذت بردن از فضای باز و انجام سرگرمی مورد علاقهاش، یعنی ماهیگیری، پیدا کنید.
دین میگوید: «من معمولاً با پدر و برادرم به ماهیگیری میروم. احتمالاً محل ماهیگیری مورد علاقهام کلییر لیک است که در شمال غربی ساکرامنتو قرار دارد.»
با دیدن عکسهای ماهیگیری دین، نمیتوانید تصور کنید که او تنها چند سال پیش با آلرژیهای غذایی تهدیدکننده زندگی دست و پنجه نرم میکرد که به شدت بر کیفیت زندگی او و خانوادهاش تأثیر گذاشته بود.
دین پیش از شرکت در آزمایشهای بالینی در مرکز تحقیقات آلرژی و آسم شان ان. پارکر در دانشگاه استنفورد، بسیار محتاطانه زندگی میکرد. او به دلیل آلرژی به شیر، آجیل درختی و بادام زمینی، محدودیتهایی داشت و اغلب مجبور بود از جمع شدن با دوستانش بعد از مدرسه غافل شود. او دائماً توضیح میداد که اگر کسی یکی از آلرژنهای او را لمس کند، سپس غذایش را لمس کند، نمیتواند آن را بخورد. یک ذره کوچک از یک آلرژن میتواند واکنش بزرگی از بدن او ایجاد کند و او را به شوک آنافیلاکتیک دچار کند و راه هواییاش را ببندد.
این تهدید مداوم ناشی از مواد حساسیتزا بر نحوه سفر خانوادهاش نیز تأثیر گذاشت. آنها فقط به مکانهایی میرفتند که بیمارستانی در نزدیکی آنها بود و از ترس آلودگی متقابل در رستوران، مجبور بودند غذای خود را در اتاق هتلشان بپزند.
خانواده دین وقتی او کلاس سوم بود، به بیمارستان کودکان پاکارد مراجعه کردند. آنها با دکتر استیون روبنشتاین و کاری نادو در مرکز آلرژی ملاقات کردند تا آلرژیهای دین را ارزیابی کنند. او به سرعت در یک کارآزمایی بالینی ثبت نام شد و هر دو تا چهار هفته یکبار به این مرکز مراجعه میکرد تا درمانهایی را دریافت کند که به بدنش کمک میکرد تا واکنشهای آلرژیک تهدیدکننده زندگی را متوقف کند.
دین به یاد میآورد: «یادم هست وقتی به آنجا رفتم، ترسیده بودم چون میدانستم قرار است چیزهایی بخورم که به آنها حساسیت دارم.»
همزمان با شرکت دین در این آزمایش، اعضای تیم مراقبت مهربان او از او حمایت کردند و نگرانیهایش را کاهش دادند. ویزیتهای کلینیک او با فوت کردن شمع برای آزمایش تنفسش شروع میشد. سپس، یک نمونه خون برای نظارت بر دوزهای کوچک قرار گرفتن در معرض غذاهایی که به آنها حساسیت داشت، گرفته میشد. اگر او شروع به واکنش میکرد، از نزدیک تحت نظر قرار میگرفت. در تمام طول آزمایش، دین احساس امنیت میکرد و پرستاران و پزشکان مرکز آلرژی به او آرامش میدادند. نتایج شگفتانگیز بود - امروز دین میتواند بدون مواجهه با بحران احتمالی، در زندگی روزمره با مقادیر کمی از آلرژنهای خود مواجه شود.
در نتیجه، دین امروز از آزادی بسیار بیشتری برخوردار است. دین از وقت گذراندن با دوستانش و کمپینگ بدون نزدیکی به بیمارستان لذت میبرد. بودن در طبیعت بکر منجر به عشق او به ماهیگیری شد. دین با الهام از مراقبتهای درجه یک جهانی که در بیمارستان کودکان پاکارد و مرکز آلرژی ما دریافت کرد، سال گذشته یک تورنمنت ماهیگیری به نفع این مرکز برگزار کرد. دین توضیح میدهد که چگونه نیکوکاری برای مراقبتی که دریافت کرده و فایده آن برای دیگران ضروری است: او میگوید: «از آنجا که مردم به کلینیک پول اهدا میکنند، به افراد بیشتری کمک میکند تا فرصت امتحان کردن غذاهای جدید و تفریح بیشتر و امتحان کردن چیزهایی را که دوست خواهند داشت، داشته باشند.»
با همراهی ما در ۱۸ ژوئن، به ما در تجلیل از دین و سایر بیماران شجاع مرکز آلرژی کمک کنید!
