در اولین بازی تیبال کارتر ۴ ساله، او در حالی که سعی داشت توپ را بگیرد، با سر به کودک دیگری برخورد کرد.
او تا روز بعد که موقع ناهار بالا آورد، حالش خوب به نظر میرسید، به جز یک برآمدگی بزرگ روی سرش. پاتریک، پدر کارتر، او را به اورژانس محلی برد و در آنجا از کارتر سیتیاسکن گرفتند. نتایج آنقدر تکاندهنده بود که پاتریک احساس میکرد از ناکجاآباد پیدا شدهاند. پاتریک به یاد میآورد: «دکتر گفت: خب، ضربه مغزی نشده، اما تومور مغزی دارد.» «این ترسناکترین لحظه زندگی ما بود.»
پاتریک و همسرش، کتی، سوالات زیادی داشتند: آیا او قرار است زندگی عادی داشته باشد؟ اثرات طولانی مدت آن چیست؟ آیا او دوباره میتواند تیبال بازی کند یا دوچرخهسواری کند؟
خوشبختانه، هم کیتی و هم پاتریک اقوامی دارند که در حوزه مراقبتهای بهداشتی فعالیت میکنند.
کیتی میگوید: «با آنها تماس گرفتیم و پدرم گفت که او را به بیمارستان کودکان پاکارد میبریم.»
بازگشت کارتر به بازی
خانواده با دکتر کلی ماهانی، جراح مغز و اعصاب کودکان و رئیس موقت بخش جراحی مغز و اعصاب کودکان در بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد استنفورد، ملاقات کردند تا آزمایشهای بیشتری انجام دهند و در مورد مراحل بعدی صحبت کنند.
کیتی میگوید: «در واقع کارتر تحت امآرآی قرار گرفت که بسیار گستردهتر از آن چیزی بود که ما در بیکرزفیلد در دسترس داریم. او مجبور بود تحت بیهوشی باشد، بنابراین واقعاً ترسناک بود، اما در عین حال، دکتر ماهانی، تک تک پرستاران، تک تک تکنسینها، تک تک پزشکانی که در بیمارستان کودکان پاکارد کار میکردند، ما را بسیار آرام کردند. همه آنها واقعاً همان عشقی را که ما به او داریم - واقعاً به او عشق میورزند - به او دارند.»
کارتر مبتلا به پاپیلومای شبکه کوروئید بود - نوعی تومور مغزی خوشخیم نادر که در فضای مایع مغز رشد میکند. اگرچه تومور کوچک بود، اما هیچکس نمیتواند پیشبینی کند که یک تومور چگونه رفتار خواهد کرد، آیا رشد خواهد کرد و چه مشکلاتی ایجاد خواهد کرد، به همین دلیل دکتر ماهانی جراحی را توصیه کرد.
او توضیح میدهد: «جمجمه یک حفره ثابت است. و اگر چیز دیگری فضای داخل جمجمه را اشغال کند، به معنای فضای کمتر برای مغز است. اگر در ناحیهای باشد که جریان طبیعی مایع مغزی و نخاعی را مسدود کند، رشد زیادی لازم نیست تا فضای مایع را مسدود کند و باعث ایجاد وضعیتی به نام هیدروسفالی شود که در صورت عدم درمان کشنده است.»
دکتر ماهانی کارتر را عمل جراحی کرد و تومور را با موفقیت خارج کرد. کارتر از زمان جراحی حتی یک قدم هم عقب نیفتاده است، حتی اولین فصل فوتبال حرفهای خود را نیز بازی میکند.
سپاسگزار شانس - و شما
با نگاهی به گذشته، خانواده بسیار سپاسگزار است که به غریزه و تیم مراقبتهای پزشکی خود اعتماد کردند.
کیتی میگوید: «شیوه کشف ما واقعاً عجیب بود. در مواردی که دربارهشان خواندهایم، همه بچهها علائم مشابهی داشتند، مثلاً تلوتلو میخوردند یا سردردهای وحشتناکی داشتند. او هرگز هیچکدام از این علائم را نداشت و چون ما تومور او را به طرز معجزهآسایی پیدا کردیم، خیلی خوششانس هستیم.»
آنها همچنین عمیقاً از خیرینی مانند شما که از بیمارستان کودکان پاکارد حمایت میکنند، سپاسگزارند. سرمایهگذاری شما به کودکانی مانند کارتر و خانوادههایشان کمک میکند تا در دوران چالشبرانگیزی مانند اکنون، از شفقت، مراقبت و حمایت اجتماعی بهرهمند شوند.
پاتریک میگوید: «تمام زندگی کارتر مجموعهای از معجزات بوده است. ما سرشار از قدردانی فروتنانه هستیم که او یک کودک ۴ ساله سالم و شاد است، به خاطر سخاوت اهداکنندگانی که اجازه میدهند کارهای نجاتبخش توسط کادر پزشکی بیمارستان کودکان پاکارد انجام شود.»
میخواهید به بچههای بیشتری مثل کارتر کمک کنید؟
هدایای شما به صندوق کودکان، دسترسی خانوادهها در جامعه ما و فراتر از آن به مراقبتهای فوقالعاده و پتانسیل آیندهای روشنتر را تضمین میکند. برای ایجاد امید و سلامتی برای بیماران ما، از اینجا بازدید کنید supportLPCH.org.
این مقاله در ابتدا در بهروزرسانی صندوق کودکان پاییز ۲۰۲۲ منتشر شد.
