کودکان دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی و مراقبتهای مدیریتشده: رویکردهایی از سه ایالت
کودکان و نوجوانانی که نیازهای مراقبتهای بهداشتی ویژه دارند، از نظر تاریخی به دلیل نگرانی در مورد دسترسی به مراقبت و ارائه دهندگان مناسب برای این جمعیت نیازمند، از مراقبتهای مدیریتشده مدیکید معاف بودهاند. با تجربه بیشتر ایالتها در زمینه مراقبتهای مدیریتشده مدیکید - از جمله پیشرفت در بهبود دسترسی و کیفیت مراقبت برای کودکان دارای نیازهای ویژه - همراه با فشارهای بودجهای ایالتی، ایالتهای بیشتری شروع به ثبتنام این کودکان در مراقبتهای مدیریتشده مدیکید کردهاند. در سال ۲۰۱۰، سی و دو ایالت ثبتنام اجباری حداقل برخی از کودکان دارای نیازهای ویژه را در مراقبتهای مدیریتشده مدیکید گزارش کردند و بیست ایالت نیز ثبتنام داوطلبانه آنها را در مراقبتهای مدیریتشده گزارش دادند.
ایالتها برنامههای مراقبتهای مدیریتشده Medicaid خود را در چارچوب قوانین عمومی فدرال اجرا میکنند. مقررات مراقبتهای مدیریتشده Medicaid فدرال، ایالتها را ملزم میکند تا سازوکارهایی را برای شناسایی افراد دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی به نهادهای مراقبتهای مدیریتشده، از جمله سازمانهای مراقبتهای مدیریتشده (MCO)، پیادهسازی کنند. MCOها باید سازوکارهایی را برای ارزیابی ثبتنامکنندگان دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی پیادهسازی کنند تا هرگونه شرایط مداومی را که نیاز به درمان یا نظارت دارد، شناسایی کنند. اطلاعات نسبتاً کمی در مورد رویکردهای ایالتی برای شناسایی و ارزیابی CYSHCN وجود دارد.
این گزارش که با حمایت بنیاد سلامت کودکان لوسیل پاکارد تهیه شده است، رویکردهای اتخاذ شده در سه ایالت - کالیفرنیا، میشیگان و ماساچوست - برای شناسایی و ارزیابی کودکان دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی در مراقبتهای مدیریتشده مدیکید را شرح میدهد. رویکردهای ایالتها برای شناسایی و ارزیابی این کودکان از این نظر مشابه بود که برای این عملکردها به شدت به برنامههای بهداشتی متکی بودند و قراردادها مسئولیتهای برنامههای بهداشتی را بیان میکردند و در عین حال انعطافپذیری خاصی را برای برنامهها فراهم میکردند. در بین آگاهان در ایالتها توافق کلی وجود داشت که فرآیندهای شناسایی و ارزیابی کودکان دارای نیازهای ویژه به اندازه کافی کار میکنند، اما خانوادهها ممکن است در دسترسی به مراقبت در یک سیستم ارائه مراقبت مدیریتشده با چالشهایی روبرو شوند. در بین ایالتها در مورد اینکه آیا قراردادها این کودکان را به عنوان یک زیرجمعیت خاص از جمعیت مدیکید شناسایی میکنند یا الزامات متناسب برای شناسایی و ارزیابی را تعیین میکنند، و همچنین در رویکردهای نظارتی نیز تفاوتهایی وجود داشت.
اگرچه این مطالعه محدود به سه ایالت بود و بر شناسایی و ارزیابی کودکانی با نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی متمرکز بود، اما برخی از رویههای امیدوارکننده ایالتی را آشکار کرد که میتواند به فعال کردن فرآیندهای قوی شناسایی و ارزیابی کمک کند و همچنین اجرای مراقبتهای مدیریتشده مدیکید را به روشهایی که نیازهای ویژه این جمعیت را برطرف میکند، تسهیل کند.
برای تفسیر این گزارش از دکتر ادوارد ال. شور، اینجا کلیک کنید.
