شرح حال: جنین وودز، مدیر سلامت مادران، کودکان و نوجوانان، وزارت بهداشت شهرستان مونتری
جنین وودز نگاهی از درون به چالشهای پیش روی کودکان بیسرپرست با نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی - و متخصصان رفاه اجتماعی و پزشکی که سعی در کمک به آنها دارند - دارد.
اگرچه این متخصصان هدف مشترکی برای کمک به کودکان دارند، اما ممکن است تنشهایی ایجاد شود. پزشکانی که کودکان با مشکلات پزشکی پیچیده را درمان میکنند، گاهی اوقات نگرانیهایی را مطرح میکنند مبنی بر اینکه والدین نمیتوانند به درستی از کودکان مراقبت کنند. آنها ممکن است از مددکاران اجتماعی بخواهند که در مواردی که به نظر آنها غفلت پزشکی است، حتی تا حد دور کردن کودکان از خانههایشان، به سرعت مداخله کنند.
با این حال، مددکاران اجتماعی باید از سیاستهای خدمات اجتماعی ایالتی و محلی پیروی کنند و گاهی اوقات شواهد کافی برای اثبات یک پرونده غفلت پزشکی وجود ندارد. همچنین مواقعی وجود دارد که مناطق خاکستری وجود دارد؛ نیاز فوری یک خانواده در حال تقلا برای غذا، سرپناه، مراقبت از کودک، حمل و نقل یا سایر خدمات ممکن است عامل مؤثری در جلوگیری از دریافت مراقبتهای پزشکی لازم برای فرزندشان با نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی توسط خانواده باشد.
وودز پیش از ارتقای خود به سمت مدیر خدمات سلامت مادران، کودکان و نوجوانان شهرستان مونتری، یک پرستار بهداشت عمومی بود که مسئولیت اطمینان از برآورده شدن نیازهای مراقبتهای پزشکی کودکان در سیستم رفاه کودکان شهرستان را بر عهده داشت.
او معمولاً در مورد مراقبت از کودکان تحت سرپرستی یا کودکانی که در کنار خانوادههایشان ماندهاند و از مددکاران اجتماعی حمایت دریافت میکنند، مشاوره میداد.
وودز پروندههای پزشکی را بررسی کرد و با متخصصان پزشکی در مناطق دورافتاده ارتباط برقرار کرد تا مطمئن شود که قرار ملاقاتها، ترتیبات مراقبت در منزل، تجهیزات پزشکی و سایر انواع مراقبتها از قلم نیفتاده باشد.
او گفت یکی از بزرگترین چالشها، کمک به آموزش والدین بیولوژیکی - که ممکن است با مسائل متعددی دست و پنجه نرم کنند - برای برآورده کردن نیازهای پیچیده فرزندان آسیبپذیرشان بود.
وودز گفت: «اگر والدین نتوانند به طور مداوم نشان دهند که با فرزندانشان پیوند خوبی برقرار کردهاند و میتوانند اطمینان حاصل کنند که نیازهای عاطفی، جسمی و مراقبتهای بهداشتی آنها به طور مداوم برآورده میشود، در معرض خطر از دست دادن حضانت فرزند خود قرار میگیرند. نقش شهرستان محافظت از کودکان در برابر آسیبهای بیشتر و اطمینان از سلامت آنها تا حد امکان است.»
وودز گفت، ممکن است یک خانواده ظرفیت پیروی از برنامه مراقبت از کودک دیابتی، از جمله اطمینان از بررسی منظم قند خون و تزریق دوز انسولین طبق دستور پزشک را نداشته باشد. خانواده دیگری ممکن است کودک مبتلا به آسم شدید را به قرارهای ملاقات معمول نبرند و برنامه اقدام آسم کودک را دنبال نکنند. برخی از کودکان اختلالات گوارشی مزمن دارند که نیاز به لوله تغذیه دارند. وقتی والدین به درستی از آنها مراقبت نکنند، محل لولهها ممکن است آلوده شود. برای مواردی از این دست، ممکن است ارجاع به CPS ارائه شود و کارکنان DSS ممکن است نیاز به بررسی داشته باشند تا مشخص شود که آیا غفلت پزشکی وجود دارد یا خیر.
وودز گفت، در برخی موارد، کودک از خانه خارج شده و به والدین رضاعی سپرده میشود تا از دریافت مراقبتهای پزشکی ویژه مورد نیازشان اطمینان حاصل شود.
وودز بر دهها پرونده از این دست نظارت داشت، که بخش کوچکی از حجم پروندههای رفاه کودکان در شهرستان است، اما پروندهای است که نیاز به توجه دقیق برای حفظ سلامت کودکان دارد.
وودز گفت: «والدین کودکانی که نیازهای مراقبتهای بهداشتی ویژه دارند، به حمایت زیادی نیاز دارند. خانوادههایی با درآمد و سطح تحصیلات پایین و گاهی اوقات موانع زبانی، گاهی اوقات به سادگی منابع لازم برای مراقبت از فرزندشان که از نظر پزشکی پیچیده است را ندارند. یادگیری نحوه مراقبت از کودک بسیار دشوار است.
وودز افزود: «اگر به کیفیت مراقبتهای بهداشتی کودک نگاه میکنید، باید به فقر نیز توجه کنید. آیا غذای کافی روی میز هست؟ آیا شیر خشک خاصی هست که باید خریداری شود؟ ما خانوادههایی داریم که هزینههای پزشکی آنها تحت پوشش بیمه نیست. شاید یک خانواده مجبور باشد بین برق و غذا یکی را انتخاب کند. ما باید کشف کنیم که در آن خانواده چه میگذرد، زیرا همیشه هدف، حفظ یا اتحاد مجدد خانواده است، در صورت امکان. این چیزی است که ما باید روی آن تمرکز کنیم تا عملکرد بهتری داشته باشیم.»
مددکاران اجتماعی برخی از این خانوادهها را به منابع متصل کرده و آنها را در مراکز شهرستانی ثبتنام میکنند. مسیرهای ایمنی (PDF) برنامهای که هدف آن شناسایی و بهبود عوامل مؤثر بر مشکلات مراقبتهای پزشکی، مانند کمبود وسیله نقلیه یا مراقبت از کودکان برای سایر فرزندان خانواده است.
«مسیرهای ایمنی» یک برنامه مداخله زودهنگام و داوطلبانه است که برای کمک به ایمن نگه داشتن کودکان در خانههایشان و خارج از سیستم رفاه کودکان طراحی شده است. بیش از ۹۰ درصد تماسها با خطوط تلفن کودکآزاری واجد شرایط تبدیل شدن به موارد رسمی کودکآزاری و غفلت نیستند. «مسیرهای ایمنی» به خانوادههایی که برای ایمن نگه داشتن فرزندانشان و در خانهشان به سطح پایینتری از مداخله نیاز دارند، کمک میکند.
وودز خاطرنشان کرد که والدین سرپرست نیز در مورد نحوه مراقبت از کودکان آسیبپذیر از نظر پزشکی آموزش میبینند و گاهی اوقات، والدین سرپرست و والدین کودک به طور مشترک به ملاقاتهای پزشکی کودک میروند.
همزمان با تکامل نقش جدیدش در اداره بهداشت شهرستان، وودز در طرح همکاری هماهنگی مراقبتهای اجتماعی کالیفرنیا (5Cs) شرکت میکند، پروژهای که توسط بنیاد سلامت کودکان لوسیل پاکارد پشتیبانی میشود. ائتلافها در مونتری و سایر شهرستانهای کالیفرنیا، متخصصانی از آژانسهای محلی را گرد هم میآورند تا با یکدیگر ملاقات کرده و پروندههای کودکان دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی، از جمله کودکان تحت سرپرستی، را بررسی کنند. هدف، هماهنگی بهتر خدماتی است که کودکان از بسیاری از سازمانهای محلی - مدارس، CCS، آژانسهای رفاه کودکان، کلینیکها - که در مراقبت از آنها نقش دارند، دریافت میکنند.
وودز گفت، 5C در کمک به شناسایی آنچه که برای کودکان از دست رفته است مفید بوده است - و به متخصصانی با پیشینههای بسیار متفاوت کمک میکند تا یکدیگر را بهتر درک کنند.
وودز گفت: «سایر برنامههایی که به آن کودک خدمت میکنند، ممکن است دیدگاه و نقطه نظر متفاوتی داشته باشند. همه ما تمایل داریم بهصورت انفرادی کار کنیم و زمان کافی برای یادگیری در مورد برنامههایی که در نزدیکی ما هستند، اختصاص نمیدهیم. ما باید به شناسایی منابع جدید و افراد جدید در شهر ادامه دهیم و مطمئن شویم که آنها نیز به گروه دعوت میشوند.»
وودز گفت: «همه ما نگران بهبود استانداردهای مراقبت از کودکان دارای نیازهای ویژه مراقبتهای بهداشتی هستیم. ما یک گروه بسیار پرشور هستیم. ما میخواهیم سیستمها بهبود یابند و یکی از راههای انجام این کار، تشکیل جلسه برای شناسایی شکافهای موجود در خدمات و همکاری تیمی برای رفع این شکافها است.»
اعتبار عکس: جنین وودز
