دکتر ست امرمن، بنیانگذار ون سلامت نوجوانان، بازنشسته شد
دکتر ست امرمن، دانشیار بالینی طب اطفال (پزشکی نوجوانان)، پس از ۲۸ سال خدمت در بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد در استنفورد بازنشسته شد.
از دستاوردهای مشهور آمرمن میتوان به تأسیس یکی از اولین کلینیکهای سلامت سیار متمرکز بر نوجوانان در کشور در سال ۱۹۹۶ اشاره کرد. ون سلامت نوجوانان این بیمارستان، خدمات مراقبتهای بهداشتی اولیه رایگان و جامعی را به جوانان بدون بیمه و بیخانمان ۱۰ تا ۲۵ ساله در ۱۰ مکان در شهرستانهای سانتا کلارا، سن ماتئو و سانفرانسیسکو ارائه میدهد.
تحت رهبری امرمن، تین ون بیش از ۱۵۰۰۰ ویزیت به بیش از ۴۵۰۰ بیمار ارائه داد. کارکنان چندرشتهای آن - متشکل از پزشک، پرستار متخصص، مددکار اجتماعی و متخصص تغذیه ثبتشده - مراقبت از کسانی را که منحصراً به تین ون به عنوان رابط خود با شبکهای از خدمات مراقبتهای بهداشتی متکی هستند، ارائه میدهند. همه خدمات، از جمله مراقبت از بیماریهای حاد و آسیبدیدگی، معاینات فیزیکی، خدمات تنظیم خانواده، آزمایش بارداری، مشاوره و آزمایش HIV و STD، آزمایش خون، واکسیناسیون، خدمات سلامت روان، مشاوره مصرف مواد و مشاوره تغذیه و تناسب اندام، به صورت رایگان ارائه میشود.
طرح «ون نوجوان» در سطح ملی به عنوان یک استراتژی موفق برای ارائه مراقبتهای بهداشتی با کیفیت بالا به نوجوانان شناخته شده است.
امرمن میگوید: «حرفه من با این رویکرد هدایت شده است که اگر میخواهیم در نهایت موفق شویم، همه ما باید از یکدیگر مراقبت کنیم و مراقبت و حمایتی را که جوانان ما نیاز دارند و شایسته آن هستند، برایشان فراهم کنیم.»
پیوند مغز استخوان بدون شیمی درمانی یا پرتودرمانی
بر اساس مطالعهای که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد روی موشها انجام شده است، یک درمان مبتنی بر آنتیبادی میتواند به آرامی و به طور مؤثر سلولهای بنیادی خونساز بیمار را در مغز استخوان از بین ببرد تا برای پیوند سلولهای بنیادی سالم آماده شود.
محققان معتقدند که این درمان میتواند نیاز به استفاده از شیمیدرمانی یا پرتودرمانی شدید و بالقوه تهدیدکننده زندگی را برای آمادهسازی افراد برای پیوند برطرف کند و تعداد افرادی را که میتوانند از این روش بهرهمند شوند، به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
دکتر جودیت شیزورو، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد پزشکی و اطفال، میگوید: «اختلالات خونی و ایمنی زیادی وجود دارد که میتوان با پیوند سلولهای سالم آنها را درمان کرد. اما پیشدرمانهای لازم برای پیوند مؤثر سلولهای سالم آنقدر سمی هستند که نمیتوانیم این گزینه را به بسیاری از بیماران ارائه دهیم. درمانی که بهطور خاص فقط سلولهای بنیادی خونساز را هدف قرار دهد، به ما این امکان را میدهد که بهطور بالقوه افراد مبتلا به بیماریهای متنوعی مانند کمخونی داسیشکل، تالاسمی، اختلالات خودایمنی و سایر اختلالات خونی را درمان کنیم.»
علل و یک درمان بالقوه برای «مغز شیمیدرمانی شده» کشف شد
بیش از نیمی از بازماندگان سرطان از اختلال شناختی ناشی از شیمیدرمانی رنج میبرند که ماهها یا سالها پس از بهبود سرطان ادامه مییابد.
دانشمندان استنفورد در مطالعهای که مکانیسمهای سلولی پشت این بیماری را توضیح میدهد، نشان دادند که یک داروی شیمیدرمانی پرکاربرد، متوترکسات، باعث ایجاد مجموعهای پیچیده از مشکلات در سه نوع سلول اصلی در ماده سفید مغز میشود.
این مطالعه همچنین یک درمان بالقوه را شناسایی کرد. دارویی که اکنون برای سایر نشانهها در آزمایشهای بالینی است، علائم «مغز شیمیدرمانی» را در یک مدل موش معکوس کرد.
دکتر میشل مونژ، دانشیار مغز و اعصاب و نویسنده ارشد این مطالعه میگوید: «اختلال عملکرد شناختی پس از درمان سرطان یک سندرم واقعی و شناخته شده است. علاوه بر درمانهای علامتی موجود - که بسیاری از بیماران از آنها اطلاعی ندارند - اکنون ما بر روی مداخلات بالقوهای برای عادیسازی اختلالات ناشی از داروهای سرطان تمرکز کردهایم. امید واقعی وجود دارد که بتوانیم مداخله کنیم، بازسازی را القا کنیم و از آسیب در مغز جلوگیری کنیم.»
مونیه اضافه میکند که شیمیدرمانی مغز به ویژه در بیماران سرطانی دوران کودکی شدید است و کودکان بیشترین بهره را از درمانهای بهتر میبرند.
درخواست تجدیدنظر FDA، بیمار را از نارسایی قلبی نجات داد
لیزنایدی سراتوس جوانترین و کوچکترین فرد در کشور شد که این نوع پمپ قلب را دریافت کرد که اکنون او را زنده نگه میدارد. این دختر ۱۲ ساله توسط پزشکان و پرستارانش در بیمارستان کودکان پاکارد نجات یافت، که از سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) درخواست اجازه استفاده از یک وسیله پزشکی را کردند که هنوز برای کودکان تأیید نشده بود. آنها تقریباً در عرض ۲۴ ساعت معافیت استفاده دلسوزانه را دریافت کردند.
دکتر کاتسوهیده مائدا، جراح قلب و عروق کودکان که عمل جراحی لیزنیدی را انجام داد، میگوید: «وقتی لیزنیدی پیش ما آمد، خیلی خیلی بیمار بود.» لیزنیدی به کاردیومیوپاتی متسع مبتلا بود که یکی از دلایل اصلی پیوند قلب در کودکان است.
لیزنیدی به یک پمپ کاشته شده از طریق جراحی نیاز داشت که به قلب نارسایش کمک کند خون را در بدنش جابجا کند. تیم قلب و عروق بیمارستان کودکان پاکارد میخواستند پمپی به نام HeartMate 3 به لیزنیدی بدهند که به اندازه کافی کوچک باشد تا در قفسه سینه کاشته شود. برای کاشت آن، مائدا باید سوراخی در بطن چپ لیزنیدی ایجاد میکرد و وسیلهای شبیه واشر به نام حلقه خیاطی را به قلب بخیه میزد تا پمپ را محکم کند. اما حلقه خیاطی که توسط FDA تأیید شده بود، برای لیزنیدی خیلی بزرگ بود. در آن زمان، حلقه کوچکتر فقط در اروپا تأیید میشد.
مشکل حلقه خیاطی بزرگتر این بود که مائدا مجبور بود یکی از مهمترین شریانهای کرونری لیزنایدی را بدوزد. در موارد نادر، پمپهای قلب به قلب کودکان اجازه میدهند تا عملکرد کافی را بازیابد و از پیوند اجتناب شود. بستن شریان میتوانست خونرسانی به بخشی از عضله قلب او را برای همیشه قطع کند و این امکان را از بین ببرد.
افرادی در چندین مکان در سراسر کشور - از جمله کارکنان FDA - برای دریافت معافیت استفادهی بشردوستانه تلاش کردند. تأییدیه کامل شد و لیزنیدی حلقهی خیاطی کوچک را در آخرین لحظه دریافت کرد.
پمپ تفاوت بزرگی ایجاد کرد. لوله تنفسی لیزنیدی روز بعد برداشته شد و او خیلی زود دوباره شروع به غذا خوردن کرد. مادرش، ماریچلا آلوارادو-لازاریت، میگوید: «اینکه او فقط حرف میزد و میخندید و درخواست میکرد، عالی بود. وقتی توانست بلند شود، احساس کردم که به حالت عادی برگشته است.»
پاسخ مغز به صدای مادر در کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت است
برای اکثر کودکان، صدای مادرشان الگوهای فعالیت مغزی را که با الگوهای ایجاد شده توسط یک صدای ناآشنا متفاوت است، تحریک میکند. اما طبق مطالعهای از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، پاسخ منحصر به فرد مغز به صدای مادر در کودکان مبتلا به اوتیسم به میزان قابل توجهی کاهش مییابد.
کاهش پاسخ در اسکنهای مغزی در نواحی پردازش چهره و مراکز حافظه یادگیری در مغز و همچنین نواحی که پاداشها را پردازش کرده و محرکهای مختلف را مهم اولویتبندی میکنند، مشاهده شد.
دن آبرامز، نویسنده اصلی این مطالعه و استادیار بالینی روانپزشکی و علوم رفتاری، میگوید: «کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب صداهای اطراف خود را نادیده میگیرند و ما دلیل آن را نمیدانیم. هنوز این سوال مطرح است که این موضوع چگونه در مشکلات کلی آنها در تعامل اجتماعی نقش دارد.»
این مطالعه همچنین نشان داد که میزان اختلال ارتباط اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم با میزان ناهنجاری در پاسخهای مغزی آنها به صدای مادرشان همبستگی دارد.
درمان امیدوارکننده برای تومورهای کودکان
وقتی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال ۲۰۱۷ اعلام کرد که یک روش درمانی ایمونوتراپی را برای کودکان مبتلا به برخی سرطانهای خون عودکننده تأیید میکند، پزشکان و بیماران هیجانزده شدند. این روش درمانی، سلولهای ایمنی خود بیمار را مهندسی میکند تا کایمراهای بیولوژیکی به نام سلولهای CAR-T بسازند که سرطان را تشخیص داده و به آن حمله کنند.
اکنون، با یافتههای گزارششده در تحقیقات بالینی سرطاندانشمندان استنفورد گام بزرگی به استفاده از سلولهای CAR-T برای تومورهای جامد - از جمله تومورهای مغز، سلولهای عصبی، استخوانها و ماهیچهها - در کودکانی که به درمانهای بهتری نیاز دارند، نزدیکتر شدهاند.
دکتر رابی مایزنر، نویسندهی اصلی این مطالعهی جدید و مربی اطفال در استنفورد، میگوید: «در مطالعاتی که با استفاده از موشها انجام شده، تومور به خودی خود از بین میرود. این موضوع بسیار ثابت است. این اتفاق در تمام موشها رخ داده و این هیجانانگیز است.» گام بعدی تحقیقات، آزمایشهای بالینی انسانی است.
قوانین اسلحه ایالت لکس با مرگ و میر بیشتر جوانان با اسلحه مرتبط است
یک مطالعه در دانشگاه استنفورد نشان داد که در مقایسه با ایالتهایی از آمریکا که سختگیرانهترین قوانین کنترل اسلحه را دارند، مرگ و میر ناشی از اسلحه در میان کودکان و نوجوانان در ایالتهایی که قوانین اسلحه سهلگیرانهتری دارند، دو برابر بیشتر است.
علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که ایالتهایی که قوانینی دارند که دسترسی کودکان به اسلحه را محدود میکند، حتی پس از کنترل سایر عوامل، میزان خودکشی مرتبط با سلاح گرم در میان جوانان پایینتر است.
دکتر استفانی چائو، نویسنده ارشد و استادیار جراحی، امیدوار است که این تحقیق قانونگذاران ایالتی را آگاه کند. او میگوید: «اگر مقررات بیشتری در مورد سلاح گرم وضع کنید، واقعاً تغییر ایجاد میشود. در نهایت جان کودکان را نجات میدهد.»
طرز فکر مثبت به کاهش عوارض جانبی درمان کمک میکند
محققان دانشگاه استنفورد میخواستند دریابند که آیا یک تغییر ساده در طرز فکر میتواند به بیماران در تحمل یک درمان ناراحتکننده کمک کند یا خیر. آنها دریافتند که وقتی پزشکان تلاش میکنند علائم بالقوه ناخوشایند را با دیدی مثبت توصیف کنند، به بیماران کمک میکند تا آرام بمانند و استقامت کنند.
محققان این رویکرد را با گروهی از خانوادهها که فرزندانشان را برای مطالعهای که ایمونوتراپی خوراکی و توانایی آن در ایجاد تحمل نسبت به محرکهای آلرژی غذایی آنها را آزمایش میکرد، ثبت نام کرده بودند، مورد مطالعه قرار دادند. این روش اگر با نظارت پزشکی انجام شود، بیخطر است، اما بسیاری از افراد علائم آلرژیک ناخوشایند - و گاهی اوقات تهدیدکننده زندگی - را تجربه میکنند. در نتیجه، مشارکت در این روش میتواند استرس قابل توجهی ایجاد کند.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی کودکان را به دو گروه تقسیم کرد. نیمی از کودکان و والدینشان اطلاعات استاندارد در مورد مدیریت عوارض جانبی خفیف، مانند نحوه درمان آنها با داروهای آنتیهیستامین، دریافت کردند. گروه دیگر نیز اطلاعات استاندارد را دریافت کردند، اما تشویق شدند که عوارض جانبی خفیف را به عنوان نشانههایی از مؤثر بودن درمان ببینند. در پایان آزمایش، بیماران و خانوادههای گروه با طرز فکر مثبت، نگرانی قابل توجهی کمتری را در طول فرآیند درمان گزارش کردند.
دکتر آلیا کرام، محقق اصلی آزمایشگاه ذهن و بدن استنفورد، معتقد است که مطالعه آلرژی غذایی مدلی را برای مطالعه چگونگی کمک طرز فکرها به افراد در کنار آمدن با سایر اقدامات پزشکی ارائه میدهد. او میگوید: «وقتی طرز فکرهای مفیدتر را درک کنیم، امیدواریم بتوانیم رویههای بالینی را آگاه کنیم تا از طرز فکرهای مفیدتر استفاده کنند.»
یک پرستار گیتار امضا شده توسط اد شیرن را به بیماری که در انتظار پیوند عضو است هدیه داد
وقتی کالین جیمز، پرستار، در قرعهکشی مسابقه اسباببازی Mix 106 Toy Drive، گیتاری با طرح اد شیرن، نوازنده، برنده شد، فوراً فهمید که میخواهد گیتار را به کایانو لیزارد-بریستو، بزرگترین طرفدار اد شیرن در بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد استنفورد، هدیه دهد. کایانو، ۱۵ ساله اهل یوبا سیتی، کالیفرنیا، در حالی که منتظر پیوند کلیه بود، تحت دیالیز قرار میگرفت.
ربکا مارتین، درمانگر موسیقی در بیمارستان کودکان پاکارد، از MT-BC، در مورد اشتیاق کایانو به موسیقی و اینکه چگونه به او کمک میکند تا با شرایط بیمارستان کنار بیاید، به جیمز گفت. جیمز میگوید: «میدانستم که باید این گیتار را به او بدهم. او دوران سختی را در زندگیاش میگذراند و امیدوارم که این گیتار کمی شادی برایش به ارمغان بیاورد.»
کایانو میگوید: «من با مامان، بابا و ربکا در بخش دیالیز نشسته بودم و آهنگ «فکر کردن با صدای بلند» [اد شیرن] را مینواختم. ربکا گفت: «فکر میکنم برای این قسمت به یک گیتار جدید نیاز داریم.» سپس چند نفر وارد شدند؛ کالین یک کیف گیتار در دست داشت. من شوکه شده بودم. نزدیک بود دچار حمله قلبی شوم! واکنش بسیار احساسی داشتم. همه اشک میریختند. من با گیتار جدید یک آهنگ نواختم؛ در حالی که گریه میکردم، کار را تمام کردم.»
روی گیتار این جمله حک شده است: «بنواز، نمایش نده! اد شیرن.»
مادر کایانو، آوریل بریستو، میگوید: «او مدتها بود که گیتار خودش را میخواست، اما ما نمیتوانستیم از پس هزینهاش بربیاییم. این یک انگیزه و انرژی فوقالعاده است که هر دوی ما میتوانیم همین الان از آن استفاده کنیم!»
این مقاله در ابتدا در شماره بهار ۲۰۱۹ مجله منتشر شد. اخبار کودکان پاکارد.
