بازدیدکنندگان بیمارستان کودکان پاکارد ممکن است کیتلین برنز را به اسم نشناسند، اما احتمالاً چهره او را تشخیص میدهند.
دکتر کارول کنراد، متخصص اطفال در پاکارد، میگوید: «پوستر کیتلین همه جای بیمارستان نصب شده است. من اغلب به پوستر کیتلین اشاره میکنم و به مردم میگویم: «او را میبینید؟ من او را میشناسم!»»
کیتلین که اکنون ۱۶ سال دارد، با انسداد کاذب دستگاه گوارش، یک بیماری تهدیدکننده زندگی که مانع از حرکت طبیعی غذا در رودههایش میشود، و همچنین نقص ایمنی متولد شد. کنراد و تیمی از متخصصان پاکارد از زمان نوزادی از او مراقبت کردهاند.
مادرش، کلی، میگوید: «کیتلین پزشکان و پرستاران فوقالعادهای داشته است. رویکرد کلی آنها این است که چگونه میتوانیم تجربه بیمارستان را برای کودک و خانوادهاش عادیتر کنیم؟»
برای خانواده برنز در سن خوزه، کیتلین نه تنها یک کودک خندان، بلکه نمونه کاملی از تعهد پاکارد به مراقبت خانواده محور است. کیتلین در طول ۱۵ سال بیماریاش، توسط متخصصان جراحی، ایمونولوژی، گوارش، پزشکی ریه، غدد درون ریز، ژنتیک و تغذیه تحت درمان قرار گرفته است. او همچنان هر سه هفته یکبار برای درمانهای تزریقی شش ساعته به پاکارد مراجعه میکند - درمانی ضروری که تا بزرگسالی به آن نیاز خواهد داشت.
کیتلین، مانند بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال شبه انسدادی، از سن بسیار کم از غذا خوردن بیزار شد. پدرش، جیم، میگوید: «ما مجبور شدیم او را تحت درمان تغذیه قرار دهیم. ما مجبور شدیم او را دوباره آموزش دهیم که وعدههای غذایی کوچکتر و مکرر بخورد.»
پس جای تعجب نیست که والدینش وقتی دخترشان اخیراً انتخاب شغل خود را اعلام کرد، شگفتزده شدند.
کیتلین میگوید: «میخواهم سرآشپز شوم. میخواهم یک بیسترو باز کنم. عاشق آشپزی هستم، هر نوع غذایی.»
برای کیتلین، چیزهای کوچک در پاکارد هستند که تفاوت ایجاد میکنند. در سال ۲۰۰۷، کارکنان بیمارستان برای تولد ۱۲ سالگی او جشنی گرفتند. آنها حتی به او اجازه دادند که در حیاط پشت بام بیمارستان دوچرخهسواری کند.
کیتلین که اکنون دانشآموز سال دوم دبیرستان است، نمرات خوبی میگیرد و از رقص جاز و باله لذت میبرد. وضعیت او قابل کنترل است و پیشآگهی او خوب است. او مشتاقانه منتظر ورود به دانشگاه و در نهایت، مدرسه آشپزی است.
جیم میگوید: «با گذراندن این همه وقت در بیمارستان به اندازه ما، یاد میگیرید که نعمتهایتان را بشمارید. پاکارد خانوادههای زیادی را که توانایی مالی مراقبت ندارند، درمان میکند - آنها را رد نمیکند.»
برای اطمینان از اینکه پاکارد قادر به ادامه خدمترسانی به خانوادههای نیازمند است، جیم و کلی به برنامه کمکهای سالانه حلقههای رهبری پیوستهاند. جیم توضیح میدهد: «ما هر سال کمک میکنیم که مهم است. خدمات زیادی در پاکارد وجود دارد که خانوادهها نمیتوانند در هیچ بیمارستان دیگری دریافت کنند و همه اینها از طریق کمکهای مالی تأمین میشود.»
داستان کیتلین، سایر اقوام و دوستان خانوادگی را نیز به حمایت از بیمارستان کودکان پاکارد ترغیب کرده است. مادربزرگ او، میسی رایان، از ۳ سالگی کیتلین، کار داوطلبانه را در بیمارستان کمکی سن خوزه آغاز کرد و سرانجام رئیس انجمن بیماران کمکی شد و بر هر هفت بیمارستان کمکی که توسط داوطلبان اداره میشوند، نظارت داشت. این هفت بیمارستان کمکی، رویدادها و فعالیتهایی دارند که برای حمایت از مراقبتهای بدون غرامت در بیمارستان، کمک مالی جمعآوری میکنند. میسی میگوید: «کار داوطلبانه چیزی بود که میدانستم میخواهم انجام دهم، زیرا بدون بیمارستان پاکارد، کیتلین نداشتیم.»
امسال، به پاس قدردانی از بیمارستان، کیتلین فهرستی از 10 دلیل اصلی که چرا پاکارد مکانی عالی برای کودکان است، تهیه کرد، از جمله:
۳. درمان با حیوانات خانگی - سگها و خرگوشها در طول درمان شما را تشویق میکنند.
۲. کودکمحور - درمانها برای کودکان شخصیسازی میشوند، از بیحسی آدامس بادکنکی گرفته تا حمل و نقل با واگن قرمز.
۱. اینجا جایی است که هزاران کودک بهترین مراقبتهای پزشکی ممکن را از بهترین تیمهای پزشکی کشور دریافت میکنند!
