پرش به محتوا

به پادکست گوش دهید

یک پدیده جدید در درمان سرطان ظهور کرده است. در واقع، این یک پدیده قدیمی است که مدتی است وجود دارد، اما به عنوان یک پدیده جدید و بالقوه پیشگام معرفی می‌شود: ایمونو-انکولوژی. این علم، که اساساً سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با سرطان مسلح می‌کند، قدمتی بیش از یک قرن دارد. دکتر کریستال مک‌کال، متخصص انکولوژی کودکان، در این پادکست ۱:۲:۱، پیشینه‌ای تاریخی را در اختیار من قرار داد:

«بیش از ۱۰۰ سال پیش، تلاش‌های جدی برای مهار سیستم ایمنی بدن صورت گرفت. این تلاش‌ها زمانی آغاز شد که مشاهدات پراکنده‌ای از بیمارانی با عفونت‌های کنترل‌نشده وجود داشت - البته در آن روزها، آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند امروز وجود نداشت - که گاهی اوقات تومورهایشان بهبود یا پسرفت می‌کرد. بنابراین یک سیگنال واضح وجود داشت که چیزی در مورد پاسخ ایمنی می‌تواند سرطان را کنترل کند. اما مشکل این بود که نمی‌توانستید آن را مهار کنید. این اتفاق به صورت پراکنده رخ می‌داد. زیست‌شناسی مسئول آن مبهم بود.»

مک‌کال، که ۲۶ سال در این حوزه فعالیت داشته و در ژانویه ۲۰۱۶ از NIH به استنفورد آمد، جایی که ریاست بخش ایمونولوژی موسسه ملی سرطان را بر عهده داشت، درباره دوره خشکسالی، زمانی که به علم با دیده تردید نگریسته می‌شد، برایم گفت:

«ما، متخصصان رشته ایمونوآنکولوژی، افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، دانشمندان خوبی محسوب می‌شدیم. اما در حاشیه قرار داشتیم. ما را جدی نمی‌گرفتند... ما در دریافت بودجه تحقیقاتی مشکل داشتیم - اگرچه حوزه‌هایی بودند که به آن اعتقاد داشتند. من در موسسه ملی سرطان در بتسدا، مریلند کار می‌کردم. از دهه ۸۰، آنها یک برنامه فعال متمرکز بر تلاش برای توسعه ایمونوتراپی داشته‌اند. نمی‌گویم هیچ حمایتی وجود نداشت. اما باید به نوعی به حضور در آخرین روز جلسه در آخرین جلسه عادت می‌کردید. شما در مرکز توجه نبودید.»

امروز، این وضعیت تغییر کرده است. در واقع، مک‌کال از کمک‌هزینه جدید $10 میلیون دلاری از موسسه جدید پارکر برای ایمونوتراپی سرطان پارکر، متعلق به کارآفرین و نیکوکار، شان پارکر، بهره‌مند شده است. او به همکارم روتان ریشتر گفت: «همکاری پارکر-استنفورد یک هم‌افزایی قدرتمند ایجاد خواهد کرد که منابع عمیق علمی و بالینی در پزشکی استنفورد را قادر می‌سازد تا به سرعت و به طور مؤثر به ایمونوتراپی‌های جدید برای بیماران مبتلا به سرطان تبدیل شوند.»

مک‌کال در مورد آینده‌ی پیشرفت‌های بالقوه‌ای که حوزه‌ی درمان سرطان را متحول خواهد کرد، محتاط اما همچنان مشتاق است.

او به من گفت: «فکر نمی‌کنم حتی سرسخت‌ترین معتقدان هم موفقیتی را که امروز می‌بینیم، پیش‌بینی می‌کردند. نمی‌خواهم اغراق کنم، اما قویاً معتقدم که این بزرگترین چیزی است که در دهه گذشته به سرطان ضربه زده و احتمالاً بر سرطان بعدی نیز غلبه خواهد کرد.»

این داستان در ابتدا در [لینک] ظاهر شد محدوده.