در یک عصر گرم تابستانی سال گذشته، کول کومبی ۱۲ ساله اهل لافایت، در ورزشگاه اوکلند کولیسئوم، توپ را به سمت تپه پرتاب کرد. این مراسم، شب اهدای عضو با تیم A بود و کول - که دو بار پیوند کلیه انجام داده و از علاقهمندان به ورزش است - افتخار پرتاب اولین پرتاب تشریفاتی را داشت. پزشکان و پرستاران پیوند عضو، به همراه پنج کودک دیگر که پیوند عضو انجام داده بودند یا منتظر آن بودند، از جایگاه ویژه او را تشویق میکردند.
این رویداد علاوه بر اینکه یک رویداد سرگرمکننده بود، مبلغ ۱.۴ میلیارد و ۱۲ میلیون لیره ترکیه برای صندوق پیوند اعضای خدمات اجتماعی جمعآوری کرد. این صندوق منبع مهمی برای حمایت از خانوادههای نیازمند است و هزینههای اولیه زندگی را در طول درمان فرزندانشان در پاکارد پوشش میدهد.
مسابقهی A تنها رویداد جمعآوری کمک مالی نبود که توسط والدین کول برگزار شد. سال گذشته این زوج یک جشن و حراج مکزیکی را در انبار بازسازیشدهی همسایه برگزار کردند که مبلغ ۱.۴ میلیارد و ۲۲ میلیون روپیه برای مرکز دیالیز جدید پاکارد درآمد داشت. یک بار دیگر آنها با دوستانشان ۲۰۰ مایل از کالیستوگا تا سانتا کروز دویدند تا مردم را در مورد اهمیت اهدای عضو آگاه کنند.
دکتر جان کرنر، استاد طب اطفال و مدیر پزشکی تیم پشتیبانی تغذیه، یکی از چندین پزشک بیمارستان پاکارد است که تحت تأثیر سخاوت راب و کارلا کومبی قرار گرفتهاند. کرنر که بسیاری از بیماران جوان پیوند کبد بیمارستان را درمان میکند، میگوید: «جدی میگویم، فوقالعاده است. کاری که این خانواده برای آگاهیبخشی در مورد اهداکنندگان عضو انجام دادهاند، سالهای نوری از هر کسی که من میشناسم جلوتر است. آنها باید به طور جدی مورد تقدیر قرار گیرند.»
کول، بزرگترین فرزند از سه فرزند خانواده، با انسداد مجرای ادرار متولد شد که باعث برگشت ادرار و آسیب به هر دو کلیهاش میشد. اولین پیوند او، با استفاده از یکی از کلیههای مادرش، توسط جراح پاکارد، اسکار سالواتیرا، پزشک، زمانی که کول به سختی یک سال داشت، انجام شد. وقتی کول 7 ساله بود، بدنش شروع به رد پیوند کرد و دوباره در لیست پیوند قرار گرفت.
مادرش میگوید: «دفعه دوم ما برای چند نفر از دوستانمان ایمیل فرستادیم و از آنها خواستیم که داوطلب شوند و آزمایش بدهند. آنها این ایمیل را به دیگران هم دادند و در نهایت بیش از ۲۰۰ نفر آزمایش شدند. این یک موج حمایت باورنکردنی بود.»
کول سرانجام اهداکننده جدیدش را پیدا کرد - یکی از آشنایان خانوادگیاش به نام وارن هفلفینگر که حالا دوست صمیمیاش است. مادرش میگوید: «از زمان پیوند، اوضاع خیلی آرام بوده است. کول الان کلاس ششم است، اولین سال راهنماییاش. و میتواند در ورزشهای رایج شرکت کند، که واقعاً عالی است. بسکتبال شور و شوق اوست.»
خانواده کامبی برای مراسم جمعآوری کمک مالی بعدی خود، یک مهمانی دیگر در انبار برگزار میکنند که قرار است به نفع اردوگاه پیوند اعضای جامد پاکارد در سال ۲۰۱۱ برگزار شود. این برنامه به بچههایی مثل کول اجازه میدهد هر تابستان یک هفته را دور از خانه بگذرانند، با خوشحالی بالهایشان را باز کنند و زیر نظر داوطلبان کارکنان پیوند پاکارد توپ بازی کنند.
