تو سرطان را برای لیدیا به خاطرهای دور تبدیل کردی.
در یک صبح آفتابی در ژوئن ۱۹۹۱، لیدیا لی ۶ ساله سوار بر آمبولانس به سمت بیمارستان کودکان کاملاً نوساز لوسیل پاکارد رفت. لیدیا در حالی که تیشرت صورتی پررنگی با نوشتهی «من درها را باز کردم» و کلاهی رنگارنگ به سر داشت، توسط پزشکش، مایکل لینک، از در ورودی بیمارستان عبور داده شد.
او با علاقه به یاد میآورد: «با یک خرس عروسکی غولپیکر از من استقبال شد و از اینکه هر اتاق تلویزیون خودش را داشت، هیجانزده شدم.»
در آن زمان، لیدیا با نوع نادری از لوسمی لنفوبلاستیک حاد با پیشآگهی بسیار ضعیف دست و پنجه نرم میکرد. او یکی از اولین بیمارانی بود که برای درمان تهاجمیتر بیماری، تحت شیمیدرمانی شدیدتری قرار گرفت و به جای دو سال استاندارد، تنها در عرض چند ماه دوزهای بالایی از شیمیدرمانی دریافت کرد.
مادرش، جوآن، میگوید: «او تقریباً مثل یک نمونه آزمایشی بود. این یک درمان جدید بود و من و همسرم، دیوید، مجبور بودیم به پزشکان اعتماد کنیم. به آنها گفتیم: «شما باید هر کاری را که فکر میکنید برای او بهتر است انجام دهید.»»
لیدیا میگوید: «خیلی دردناک بود. موهایم ریخت، بالا میآوردم و وزنم از 60 پوند به 30 پوند کاهش یافت.»
اما جواب داد. تا دسامبر ۱۹۹۱، لیدیا کاملاً بهبود یافته بود.
لینک میگوید: «کودکانی مثل لیدیا یکی از دلایل اصلی تأسیس مرکز کودکان پکارد هستند.»
«ما در بیمارستان قدیمی کودکان، بیماران بسیار بدحال را درمان میکردیم. اگر آنها به مراقبتهای ویژه نیاز داشتند، مجبور بودیم آنها را از محوطه دانشگاه به بیمارستان استنفورد منتقل کنیم. مثل این بود که بدون طناب، روی طناب راه برویم. اینکه بالاخره یک بیمارستان کودکان با خدمات کامل داشتیم، بسیار آرامشبخش بود.»
والدین لیدیا، به پاس قدردانی از مراقبتی که از او شد، در سال ۲۰۰۲ کرسی استادی لیدیا جی. لی در رشته سرطانشناسی کودکان را به دانشگاه استنفورد اهدا کردند. اولین دارنده این کرسی، لینک بود که همچنان به مراقبت از کودکان سرطانی در بیمارستان کودکان پاکارد ادامه میدهد.
امروز، لینک با افتخار گزارش میدهد که نوع سرطان خونی که لیدیا به آن مبتلا بود، اکنون پیشآگهی بسیار بهتری دارد.
کارآزمایی بالینی که او در آن شرکت کرد، گامی بزرگ در درمان این بیماری بود و اکنون بیش از ۹۰ درصد کودکان مبتلا به این نوع سرطان خون درمان شدهاند.
لیدیا میگوید، امروزه سرطان یک خاطرهی دور است.
او که اکنون ۳۱ سال دارد، در رشته روابط عمومی شغل موفقی را دنبال میکند و از زندگی در لسآنجلس به همراه همسرش، دنیل، لذت میبرد.
و (تا زمان نگارش این متن) لیدیا و دنیل تنها چند هفته تا تولد اولین فرزندشان، یک دختر، فاصله دارند.
لیدیا میگوید: «من از خانوادهی در حال رشدم بسیار سپاسگزارم. شگفتانگیز است که مردم چقدر فداکارند تا از بیمارستان پاکارد و بیماران حمایت کنند. حمایت آنها زندگی مردم را تغییر میدهد.»
بهروزرسانی: در ماه مه، لیدیا و همسرش، دنیل، از دختر بچه سالم خود، پیج، با وزن ۸ پوند و قد ۲۱ اینچ، استقبال کردند. به لیدیا و خانوادهاش تبریک میگوییم!
این مقاله اولین بار در شماره بهار ۲۰۱۶ مجله ... منتشر شد. اخبار کودکان لوسیل پاکارد.
