همکاری بین سازمانی برای بهبود هماهنگی خدمات برای کودکان دارای نیازهای ویژه: درس‌هایی از ایالت‌ها

هدف

خانواده‌های کودکان دارای نیازهای ویژه به طیف گسترده‌ای از خدمات وابسته هستند که اغلب توسط سازمان‌های دولتی پشتیبانی می‌شوند. در سطح ایالتی، این سازمان‌ها - از جمله بهداشت، آموزش، معلولیت‌های رشدی، سلامت روان و رفاه کودکان - اغلب جدا از یکدیگر فعالیت می‌کنند. در نتیجه، والدین اغلب ساعت‌های زیادی را صرف هماهنگی بین خدمات پراکنده و پرداخت‌کنندگان جداگانه می‌کنند. اگر این نهادهای مختلف بتوانند بهتر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، وظایف آنها سبک‌تر خواهد شد. این پروژه، ایالت‌هایی را که در جهت همکاری بین سازمانی پیشرفت کرده‌اند، شناسایی کرده و استراتژی‌ها، موانع و دستاوردهای آنها را بررسی خواهد کرد. این پروژه درس‌ها و گام‌های بالقوه‌ای را برای ارتقای همکاری بین بخش‌ها و سیستم‌هایی که به کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه خدمت می‌کنند، ارائه می‌دهد، توصیه‌های سیاستی و عملیاتی را به قوای مجریه و مقننه دولت ایالتی ارائه می‌دهد و به مدافعان، دستور کاری برای ترویج ارائه می‌دهد.

نتیجه

فقدان ساختارها و فرآیندهای اداری ایالتی که امکان ارتباط و همکاری بین سازمانی را فراهم کند، از ویژگی‌های نامطلوب سیستم‌های فعلی است که به کودکان دارای نیازهای ویژه خدمت‌رسانی می‌کنند. این پراکندگی و انزوای خدمات در عملکرد سازمان‌های کلیدی ایالتی - از جمله بهداشت، آموزش، معلولیت‌های رشدی، سلامت روان و رفاه کودکان - قابل مشاهده است و بر نحوه ارائه خدمات در شهرستان‌ها و جوامع تأثیر می‌گذارد.

همکاری و هماهنگی بین سیستمی این پتانسیل را دارد که: دوباره‌کاری را کاهش داده و شکاف‌های موجود در خدمات را پر کند؛ رویکردی جامع‌تر را برای رسیدگی به نیازهای بخش‌های مختلف ترویج دهد؛ از خانواده‌ها در پیمایش سیستم‌های پیچیده و دسترسی به خدمات حمایت کند؛ از بودجه برای پرداخت هزینه‌های خدمات موجود و بالقوه اضافی استفاده کند؛ در سیستم مراقبت ظرفیت ایجاد کند؛ و پیامدهای سلامت، استقلال و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

این پروژه، بررسی محیطی نشریات، وب‌سایت‌ها و مصاحبه با آگاهان کلیدی را تکمیل کرد و ایالت‌هایی را شناسایی کرد که به نفع کودکان آسیب‌پذیر، در جهت همکاری بین سازمانی پیشرفت‌هایی داشته‌اند. شش برنامه در پنج ایالت به طور مفصل بررسی شدند تا سازوکارهای همکاری متمرکز بر تقویت ارتباط و هماهنگی بین برنامه‌ها شناسایی شوند. این مطالعات موردی، مجموعه‌ای از توصیه‌ها را در مورد چگونگی بهبود همکاری بین سازمانی توسط دولت‌های ایالتی ارائه داد.