Լուսանկարիչը ստեղծում է իր նորածին որդուն նվիրված լուսանկար
Պալո Ալտո, Կալիֆոռնիա – Այն, ինչը պետք է լիներ Լինքոլն Հեյլ Թըրների և նրա կնոջ՝ Սինդիի կյանքի ամենաուրախ օրը, արագ վերածվեց ամենասարսափելիի։ Որդու՝ Գրեհեմի ծնվելուց մի քանի րոպե անց նա մահացավ։
«Անցել էր մի քանի րոպե, և մենք դեռ չէինք լսել երեխայի լացը», - հիշում է Լինքոլնը: «Ես նայեցի վարագույրի ետևից և տեսա նրան կաղ ընկած սեղանին, որի կոկորդը խողովակ էր մտցվել: Ես անմիջապես հասկացա, որ ինչ-որ բան սարսափելիորեն այն չէ»:
Գրեհեմը ծնվել է մեկոնիումի ասպիրացիայի համախտանիշի պատճառով առաջացած շնչառական անբավարարությամբ, որը մոր արգանդում առաջին անգամ աղիքների դատարկման հետևանք էր։ 17 ժամյա ինտենսիվ թերապիայից հետո Գրեհեմի վիճակը բարելավման ոչ մի նշան չէր ցույց տվել։ Նրան միացրել են էքստրակորպորալ թաղանթային թթվածնացման, կամ ECMO, սրտի և թոքերի շրջանցիկ սարքի։ Դա Գրեհեմի վերջին հույսն էր։ Լինքոլնին և Սինդիին ասել էին, որ նա ECMO սարքին միանալու ընթացքում մահանալու 80 տոկոս հավանականություն ունի, բայց դրա վրա ապրելու 90 տոկոս հավանականություն։
Հռչակավոր լուսանկարիչ Թըրները հաջորդ օրերի իրադարձությունները նկարագրել է «Տեխնոլոգիա և ապրելու կամք» խորագրով շարքում: Ցուցահանդեսը կցուցադրվի Սթենֆորդի Լուսիլ Սոլթեր Պակարդ մանկական հիվանդանոցի նախասրահում՝ ապրիլի 20-27-ը:
«Սկզբից ես լուսանկարում էի», - ասում է Թըրները: «Սկզբում բժիշկներն ու բուժքույրերը կարծում էին, որ ես մի փոքր խելագար եմ: Մեկ-երկու օր անց ինչ-որ մեկը հարցրեց ինձ, թե ինչու եմ այդքան շատ լուսանկարներ անում: Ես բացատրեցի, որ ես նկարիչ եմ, և սա իրավիճակի հետ գլուխ հանելու իմ ձևն է»:
Թըրները սկսեց գրել այդ առաջին մի քանի օրերի մասին իր մտքերը։ Նա իր գրվածքները զուգակցեց լուսանկարների հետ։ Արդյունքը խառը տեխնիկայով մեծ աշխատանքների շարք է՝ արված երեք շերտով՝ պլեքսիգլասի վրա մետաքսե տպագրությամբ տպագրված երկու առանձին շերտեր և պատկերի մեկ շերտ։ Չժանգոտվող պողպատե թերթերը ծառայում են որպես միատարր ֆոն յուրաքանչյուր աշխատանքի համար և որպես հիվանդանոցի փոխաբերություն։ Դրանց ուղիղ նայելով՝ դիտողը նախ հանդիպում է Թըրների գրվածքներին, որին հաջորդում է բժշկական տերմինաբանության շերտը, ապա՝ լուսանկարչական պատկերը։
«Յուրաքանչյուր շերտ շարժվում է մյուսների նկատմամբ, ինչը, իր հերթին, փոխանցում է այն շփոթմունքը, որը ես զգում էի», - բացատրում է Թըրները: «Օրինակ, երբեմն բժիշկները բացատրում էին այն բաները, որոնք ես չէի հասկանում, ուստի ես խնդրում էի մեկ այլ բացատրություն, կամ սարքավորումները մթագնում էին Գրեհեմի նկատմամբ իմ տեսադաշտը, ուստի ես շարժվում էի: Ես, ըստ էության, վերադասավորվում էի՝ իրավիճակն ավելի լավ հասկանալու համար: Այդպես է նաև սերիալի հետ: Ինչ-որ բան, որը կարող էր մթագնել մեկ անկյունից, պարզ կդառնա մյուսից»:
Շարքի ութ ստեղծագործություններից մեկը ներկայացնում է ECMO պրոցեդուրայի ժամանակ արված ռենտգենյան լուսանկար: Կարմիր թանաքի առջևի շերտը Թըրների գրավոր մտքերն են, երբ Գրեհեմը 17 ժամվա էր.
Սիրելի՛ Որդի,
Երբ ես ժամանեցի նորածինների վերակենդանացման բաժանմունք, բուժքույրերը հարցրին, թե արդյոք ես Polaroid տեսախցիկ ունեմ։ «Պետք է անպայման մի քանի լուսանկար անեմ», - ասացին նրանք։ Նրանք հարցրին, թե արդյոք քո մայրն ու ես քեզ անուն ենք տվել։ «Դեռ ոչ», - պատասխանեցի ես։ Հնարավոր է՝ նրանք մտածել են, որ սա այն ամենն է, ինչով մենք պետք է հիշենք քեզ։
Այսօր Գրեհեմը առողջ 2 տարեկան երեխա է: Թըրների ցուցահանդեսը հարգանքի տուրք է նրա կնոջն ու որդուն, «և, ինչպես նա ասում է, բոլոր բժիշկներին, բուժքույրերին և հիվանդանոցների աշխատակիցներին, ովքեր քրտնաջան աշխատում են այն երեխաների համար, որոնց հետ նրանք շփվում են»:
«Լյուսիլ Փաքարդ» մանկական առողջության հիմնադրամը հիմնադրվել է 1996 թվականին և իրականացնում է Սթենֆորդի և Կալիֆոռնիայի համալսարանների «Լյուսիլ Փաքարդ» մանկական առողջապահական ծառայությունների, ինչպես նաև համապատասխան բժշկական դպրոցների մանկական բժշկական և վիրաբուժական ծրագրերի համար բոլոր դրամահավաքները։
