تئو هشت ساله آرام در مرکز جراحی بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد استنفورد نشسته بود، دایناسور عروسکیاش را در دست گرفته بود و به توضیحات یک متخصص بیماریهای کودکان در مورد عملهای جراحی که قرار بود آن روز انجام دهد، گوش میداد. وقتی فهمید مادرش نمیتواند با او باشد، اشک در چشمانش حلقه زد.
همان موقع بود که تام کاروسو، پزشک، متخصص بیهوشی کودکان و مدیر مشترک برنامهی Chariot استنفورد، و همکارش میشل زونیگا از راه رسیدند. Chariot با استفاده از فناوریهای فراگیر مانند واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و پروژکتورهای هوشمند، درد و اضطراب را کاهش میدهد و تجربهی بیمار را بهبود میبخشد. آنها برای تئو یک هدست مجهز به AR آوردند.
راشل، مادر تئو، به یاد میآورد: «آنها از تئو پرسیدند که آیا میخواهد آن را امتحان کند و قول دادند که او همچنان میتواند تمام مدت من را ببیند.» تئو موافقت کرد و به سرعت در یک قسمت از داستانهای گیاهی.
ریچل میگوید: «بعد از چند دقیقه، به تئو گفتند که میتواند هدست را در اتاق عمل بپوشد. او با من خداحافظی کرد و در حالی که داشت برنامهاش را تماشا میکرد، واقعاً ریزریز میخندید.»
طراحی این هدست به گونهای بود که ماسک بیهوشی بدون ایجاد اختلال در تجربه تماشای برنامه، روی بینی تئو قرار میگرفت. تئو در حین تماشای برنامه و صحبت با تیم مراقبتیاش به خواب رفت.
ریچل توضیح میدهد: «تئو در گذشته چندین عمل جراحی لوله گوش داشته و همیشه به وِرسد [دارویی که به بچهها کمک میکند آرام شوند] نیاز داشته است. دیروز این اتفاق نیفتاد! و او با روحیه خوبی من را ترک کرد. به عنوان یک مادر، این یک هدیه بود. من دیروز نگران خیلی چیزها بودم، اما حال روحی تئو یکی از آنها نبود.»
فناوری غوطهوری گزینهی مؤثری برای کمک به آرام کردن و پرت کردن حواس بیماران در حین انجام اقدامات معمول و پیچیده است و تحقیقات روزافزونی نشان میدهد که به کاهش ترس، اضطراب و درد کمک میکند. برنامهی Chariot که توسط دکتر کاروسو و دکتر سام رودریگز ایجاد شده است، یکی از بزرگترین برنامههای فناوری غوطهوری کودکان در کشور است و سایر بیمارستانها نیز به دنبال تخصص آنها در بهکارگیری این فناوری برای بهبود مراقبت از بیمار بودهاند.
تجربه تئو و ریچل بدون حمایت سخاوتمندانه خیرین از جمله انجمن کمک به کودکان، مجیک لیپ و بنیاد تراورس امکانپذیر نبود. از شما به خاطر ایجاد تغییر برای خانوادههایی مانند خانوادههای آنها متشکریم!
سالی جی. کلاسن در نگارش این مطلب مشارکت داشته است.
