سهشنبهی اخیر، سارا گریس ۹ ساله با لباس صورتی روشن مینیماوس روی تخت بیمارستان نشسته بود و منتظر سیتیاسکن بود.
این اولین اسکن سارا گریس نبود، اما اولین اسکن او بدون بیهوشی عمومی بود، به این معنی که او در حین وارد کردن خط وریدی و در حالی که دستگاه سیتیاسکن با صدای بلند دور سرش میچرخید، بیدار بود. او باید بیش از ۴۰ دقیقه کاملاً بیحرکت دراز میکشید یا خطر خراب شدن اسکنها را به جان میخرید. این یک سناریوی ترسناک بود.
هلن ایبارا و دینا، خرگوش عروسکی، وارد میشوند.
ایبارا، یکی از ۲۲ متخصص تایید شدهی زندگی کودک در بیمارستان کودکان لوسیل پاکارد در استنفورد، به عنوان پلی بین کودکان و کادر پزشکی عمل میکند و به مراقبتهای پزشکی کمک میکند تا روان و کارآمد پیش بروند و در عین حال راحتی کودک را تضمین کنند.
ایبارا گفت: «خیلی چیزها از کنترل او خارج خواهد بود، بنابراین من به او حق انتخاب میدهم. آیا میخواهی قبل از تزریق داخل وریدی از چسب بیحسی استفاده کنی؟ کدام فیلم را میخواهی تماشا کنی؟ آیا میخواهی مادرت هنگام اسکن شدن کنار پایت بایستد؟»
طبق دستورالعملهای ایبارا، سارا گریس یک عروسک را در مدل چوبی دستگاه سیتی اسکن قرار داد و به دیانا، خرگوش عروسکی، کمک کرد تا سرم تزریق کند. کمی بعد، سارا گریس و مادرش به اتاق سیتی اسکن رفتند و ایبارا از طریق یک هدست دوطرفه با آنها در ارتباط بود. وقتی کار تمام شد، سارا گریس با لبخندی بر لب آنجا را ترک کرد.
عضوی از تیم مراقبت
هر روز، در سراسر بیمارستان ما، متخصصان زندگی کودک در تیمهای مراقبتی همکاری میکنند تا اطمینان حاصل شود که بیماران و خانوادههایشان نقش فعالی در مراقبت از آنها دارند.
نیک گلیاتاس، متخصص زندگی کودکان در مرکز سرطان کودکان و بیماریهای خونی باس، گفت: «من در طول هفته در جلسات درمانی شرکت میکنم و با کارکنان در مورد اهداف بیمار، درمان، اقدامات درمانی پیش رو و نیازهای مقابلهای صحبت میکنم.»
مسئولیتهای متخصصان زندگی کودک از آمادهسازی برای روند درمان و فعالیتهای بازیِ بیانگرانه گرفته تا سوگواری و حمایت از خواهر و برادر را در بر میگیرد.
آلیسون بروکس از بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق افزود: «به عنوان متخصصان زندگی کودک، کار ما مبتنی بر نظریه رشد کودک و حمایت از کودکان در مواجهه با بیماری، جراحی یا بستری شدن در بیمارستان است.» این تمرکز بر سلامت عاطفی کودکان میتواند به تسریع بهبودی و کاهش مدت بستری در بیمارستان کمک کند.
دستی برای گرفتن
در بخش اورژانس، کریستن بکلر، متخصص زندگی کودکان، با پسر بچه ۵ سالهای ملاقات کرد که بالای چشمش پارگی داشت.
بکلر در حالی که همسطح خودش نشسته بود، با کودک گریان صحبت کرد و با استفاده از کلماتی که برایش قابل فهم بود، گام به گام آنچه را که اتفاق میافتاد، برایش شرح داد.
او در توضیح فرآیند بیحسی گفت: «اول یک پنبهی سرد روی بریدگیات میگذاریم. بعد به یک اتاق میروی، فیلم تماشا میکنی و منتظر میمانی تا دکتر تصمیم بگیرد چطور آن را درمان کند.»
بکلر احساساتی را که هنگام بخیه زدن احساس میکرد، توصیف کرد و او و کودک یک برنامهی مقابلهای تدوین کردند که شامل نگه داشتن دست او، تماشای ویدیو روی آیپد و تمرینات تنفسی بود.
بکلر به یاد میآورد: «او فوقالعاده عمل کرد و بعد از پایان مسابقه خیلی به خودش افتخار میکرد. دیدن موفقیت او لحظه بسیار شیرینی بود. وقتی از در بیرون میرفت، کلی دستپاچگی و مشتزنی وجود داشت.»
