دکتر مری لئونارد، به اسکن امآرآی ستون فقرات یک فرد جوان که در کودکی پیوند مغز استخوان انجام داده بود، اشاره میکند. لئونارد، استاد طب اطفال و پزشکی که به عنوان معاون پژوهشی سلامت مادر و کودک فعالیت میکند، میگوید: «آن مهره فشرده شده است. این بیماران که در نوجوانی یا اوایل دهه بیست زندگی خود هستند، دچار شکستگیهای خفیف و معمولی میشوند.»
پیشگیری از شکستگیهای زودرس ناشی از پوکی استخوان در افرادی که در دوران کودکی در برابر بیماریهای مزمن مقاومت کردهاند، هدف اصلی برنامه تحقیقاتی لئونارد است. او و همکارانش ساختار غیرطبیعی استخوان، توده عضلانی و قدرت عضلانی را در کودکان و نوجوانانی که بیماریهایی از سرطان گرفته تا بیماری کرون و پیوند عضو دارند، ثبت کردهاند. بیتحرکی، التهاب، سوء جذب مواد مغذی و درمان با پرتودرمانی یا استروئیدها، همگی میتوانند تهدیدی برای رشد استخوانها باشند.
لئونارد گفت: «ما معتقدیم که وقتی به بلوغ میرسید، آن استخوان دیگر برنمیگردد. احساس میکنم مشکل را بارها و بارها شرح دادهایم و اکنون باید آزمایشهای بالینی انجام دهیم تا ببینیم برای بهبود سلامت استخوان در این بیماران چه کاری میتوانیم انجام دهیم. ما فقط میخواهیم مطمئن شویم که آنها با بهترین و قویترین اسکلت ممکن - با استخوانهایی که تا آخر عمر دوام بیاورند - به بزرگسالی میرسند.»
آزمایشهای بالینی میتوانند اثربخشی برنامههای ورزشی را ارزیابی کنند، بیماران پیوند کلیه را که تحت پروتکل بدون استروئید هستند با بیمارانی که استروئید دریافت میکنند مقایسه کنند و در نهایت، مداخلات دارویی را آزمایش کنند. در یک مرکز تحقیقاتی جدید استنفورد در جاده آراسترادرو در پالو آلتو، هم کودکان مبتلا به بیماریهای مزمن و هم افراد سالم تحت سه ارزیابی قرار خواهند گرفت: معاینه قدرت عضلات؛ اسکن DXA تمام بدن برای تعیین کمیت استخوان، عضله و چربی؛ و اسکن مچ پا و مچ دست در آخرین نسل دستگاه XtremeCT. لئونارد میگوید کل دوز تشعشعات حاصل از این سه آزمایش کمتر از یک هفته قرار گرفتن در معرض تشعشعات زمینهای از زندگی روی زمین است.
دستگاه XtremeCT یکی از 10 دستگاه موجود در ایالات متحده و یکی از تنها دو دستگاهی است که برای ارزیابی کودکان مبتلا به بیماریهای مزمن استفاده میشود. لئونارد گفت: «نام آن HR-pQCT است، اما ما آن را دستگاه هوکی-پوکی مینامیم، زیرا شما بازوی راست خود را داخل و بازوی راست خود را بیرون میگذارید.» تا زمانی که واقعاً آن را تکان ندهید - به نظر میرسد کودکان زیر 5 سال برای اسکن شدن خیلی لق هستند - سیتیاسکن با وضوح بالا، نگاهی دقیق به ساختار استخوان در آن بازوها و پاها ارائه میدهد. او گفت: «اسکنهای تراکم استخوان DXA به شما میگویند که چقدر استخوان وجود دارد، اما به اندازه کافی در مورد کیفیت استخوان - ضخامت، تخلخل و ریزساختار آن - به شما نمیگویند.» با مقایسه اسکنهای قبل و بعد از دستگاه HR-pQCT، «ما واقعاً میتوانیم ببینیم که درمان چه تاثیری بر ساختار و قدرت استخوان دارد.»
لئونارد دو پیامد از کار خود میبیند. اول، برخی از کودکان مبتلا به بیماریهای مزمن ممکن است قبل و در دوران بلوغ نیاز به درمان شدیدتری داشته باشند تا سلامت کلی آنها بهبود یابد و بتوانند استخوان بیشتری بسازند. او گفت: «اگر برای درمان بیماری کرون تا زمان تکمیل رشد استخوانهایشان صبر کنید، یا اگر پیوند کلیه را تا زمان تکمیل رشد استخوانهایشان انجام ندهید، ممکن است آن فرصت از دست برود.» دوم، با بهبود امید به زندگی برای کودکانی که بیماریهای نادر و یکبار کشنده دارند، پزشکان باید اثرات ماندگار بیماری و درمان آنها را پیشبینی کنند.
لئونارد گفت: «از آنجایی که بیماران مبتلا به بیماریهای مادرزادی قلبی پیچیده یا سرطان تا بزرگسالی زنده میمانند، تمرکز تحقیقات باید از بهبود بقا به درک برخی از عوارض بلندمدت تغییر کند. و پوکی استخوان و شکستگیها بخشی از آن هستند.»
این داستان در ابتدا در منتشر شد مجله پزشکی استنفوردو با اجازه دفتر ارتباطات و امور عمومی دانشکده پزشکی استنفورد بازنشر شده است.
