پرستاران در مرکز قلب، مراقبت و دلسوزی فوقالعادهای را در خطوط مقدم ارائه میدهند.
دیدن یخچالهایی که پر از کارتهای تبریک و آرزوهای گرم از دوستان و خانواده هستند، در این زمان از سال غیرمعمول نیست. اما انبوه کارتهایی که در اتاقهای استراحت مرکز قلب کودکان ما به نمایش گذاشته شدهاند، اغلب احساساتی بسیار عمیقتر از یک «تعطیلات مبارک» معمولی را به اشتراک میگذارند. این کارتها شامل بهروزرسانیهای افتخارآمیز از والدینی هستند که فرزندانشان زمانی در همان نزدیکی برای بقا میجنگیدند. بسیاری از کارتها خطاب به پرستارانی نوشته شدهاند که خانوادهها حتی پنج یا ده سال پس از ترک بیمارستان توسط فرزندشان، آنها را با علاقه به یاد میآورند.
۱۵۰ پرستاری که در مرکز قلب مشغول به کار هستند، پیوندهای محکمی با خانوادههای بیماران برقرار میکنند، زیرا آنها به عنوان ثابتترین و عملیترین نقطه ارتباط بین بیماران و تیمهای پزشکی عمل میکنند.
دکتر کاترین کراوچسکی، مدیر بخش مراقبتهای ویژه قلب و عروق (CVICU)، معتقد است که مراقبت ارائه شده توسط پرستاران مرکز قلب فراتر از تصور اکثر مردم است.
کراوچسکی میگوید: «پرستاران ما ارائهدهندگان خدمات درمانی خط مقدم برای بیماران اغلب بسیار بدحال هستند که پیچیدهترین و در حال تغییرترین فناوریها را مدیریت میکنند. و در حین انجام این کار، آنها در مواقع بحرانی به بیماران و خانوادههای وحشتزده آرامش میدهند، وقتی اوضاع خوب پیش میرود با آنها جشن میگیرند و در مواقعی که اوضاع خوب پیش نمیرود، منبع قدرت و حمایت هستند.»
خوانیتا هیکمن، دارای مدرک دکترا، MSN، RN و مدیر موقت مراقبتهای بستری در مرکز قلب و بخش مراقبتهای ویژه کودکان، میگوید: «چه در حال رقصیدن با یک نوجوان با موسیقی مورد علاقهاش در دهه ۱۹۸۰ باشند و چه به آرامی بازوی یک کودک نوپا را در حالی که اتصال او به یک دستگاه نجاتبخش را زیر نظر دارند، نوازش کنند، عمق فداکاری و دلسوزی که پرستاران مرکز قلب به کار خود میآورند تقریباً بیحد و حصر است.» «برای پرستار بودن در مرکز قلب، عزم، همدلی و تمایل به یادگیری چیزهای جدید در هر روز لازم است.»
هیکمن میگوید که در سراسر مرکز قلب، پرستاران حس «خدمت مقدم بر خود» و تعهد به تعالی را در خود دارند. بسیاری از پرستاران مرکز قلب بیش از دو دهه است که در این مرکز مشغول به کار هستند و شاهد رشد بیماران از نوزادان کوچک تا دانشجویان دانشگاه بودهاند. پرستاران ثبتشده (RN) در مرکز قلب دارای مدارک تحصیلی مختلف و مهارتهای خاصی هستند. درصد بالایی از آنها دارای مدرک لیسانس یا فوق لیسانس هستند و برخی در یک رشته تخصصی پرستاری دارای گواهینامه میباشند.
هیکمن با افتخار به تیمش میگوید: «مطالعات نشان دادهاند که بین سطح مراقبت از بیمار و سطح تحصیلات پرستار همبستگی وجود دارد.»
شهرت مرکز قلب به عنوان یک برنامه قلب شناسی کودکان با رتبه ملی، پرستارانی را از نقاط دور مانند نیوزیلند، فیلیپین و چین جذب کرده است که به دنبال فرصتی برای مشارکت در مراقبت از بیمار و همچنین تحقیقات نوآورانه هستند.
هیکمن تخمین میزند که تقریباً یک سوم پرستاران مرکز قلب در تحقیقات بالینی، از جمله مطالعات آزمایشی در مورد یک بیماری مادرزادی به نام تترالوژی فالوت، مدیریت درد در بیماران جراحی قلب و نحوه آموزش بهتر به والدین در هنگام آماده شدن برای آوردن فرزندشان از بیمارستان به خانه، مشارکت دارند.
او میگوید: «اینکه این تعداد پرستار در تحقیقات مشارکت داشته باشیم، بیسابقه است. اما ما خط مقدم و «عاملان» هستیم، بنابراین چه راهی بهتر از مشارکت پرستاران برای اطمینان از اینکه چیزی میتواند در کنار تخت بیمار اجرا شود؟»
گاهی اوقات، مراقبت از کودکان در مرکز قلب به اقدامات غیرمتعارفی نیاز دارد. پاتریا اوستاکیو، پرستار رسمی، مدیر مراقبت از بیمار در واحد مراقبتهای ویژه این مرکز، ۳ وست، با خنده صحنهای خاطرهانگیز را به یاد میآورد که در آن یک دختر ۷ ساله از اجازه دادن به پرستارانش برای وارد کردن لوله بینی-معدی خودداری کرد. این لوله که از بینی به معده میرود، برای رساندن غذا یا دارو به بیمار ضروری است.
یوستاکیو به یاد میآورد: «پرستارش مدام به او اطمینان میداد که درد ندارد. دختر کوچک از پرستار پرسید: «آیا قبلاً این کار را انجام دادهای؟» و پرستار گفت: «نه، اما میتوانم به تو نشان دهم.» سپس لوله مشابهی را وارد بینی خودش کرد و از گلویش پایین برد. آن را جلوی بیمار درآورد، که سپس گفت: «بسیار خب. حالا میتوانم انجامش دهم.»
پرستاران مرکز قلب، در حالی که بسیار فراتر از وظیفه خود عمل میکنند، اقدامات استثنایی برای ارائه مراقبتهای فوقالعاده به بیماران، از جمله بیمارانی که در بحبوحه بحرانهای سلامتی هستند، انجام میدهند.
ملانی مونسایاک، MSN، RN، مدیر مراقبت از بیمار CVICU، بر پرستارانی نظارت دارد که ماهرانه از بیماران متعدد مبتلا به نقص مادرزادی قلب مراقبت میکنند. ابزاری که گاهی اوقات برای حمایت از بهبودی کودک استفاده میشود، اکسیژنرسانی غشایی برونپیکری (ECMO) است، دستگاهی که اکسیژن و خون را در بدن به گردش در میآورد، زمانی که قلب و ریهها در حال مبارزه هستند. پرستاران در درجه اول بر این دستگاهها نظارت دارند و مونسایاک میگوید که آنها ضمن حفظ مراقبت دلسوزانه از خانوادههای حاضر در بالین کودک، بین عظمت مسئولیتهای خود تعادل برقرار میکنند.
مونسایاک میگوید: «پشت هر عمل جراحی یا موقعیت پرفشار، اعضای خانوادهی ترسیده و نگران وجود دارند. پرستاران ما این را تشخیص میدهند و توانایی آنها در تفکر انتقادی ضمن حفظ روابط قوی با بیماران و خانوادهها، به آنها اجازه میدهد تا در مواقع بسیار استرسزا، آشکارا ارتباط برقرار کرده و حمایت لازم را ارائه دهند.»
کراوچسکی موافق است. «مهارت و دلسوزی آنها سنگ بنای مرکز قلب است.»
این مقاله اولین بار در شماره پاییز ۲۰۱۵ مجله ... منتشر شد. اخبار کودکان لوسیل پاکارد.
